O duchowości prymasa Stefana Wyszyńskiego w świetle „Zapisków więziennych” uczynionych w okresie uwięzienia w Rywałdzie

W 1982 r. zostały wydane po raz pierwszy „Zapiski więzienne” prymasa Stefana Wyszyńskiego. To wyjątkowe i bezcenne echo trzyletniego okresu uwięzienia Prymasa Tysiąclecia. Składają się na nie teksty o różnym charakterze: kronika życia codziennego, listy, memoriały do władz oraz zapiski o charakterze duchowym . Warto dodać, że te ostatnie nosiły swój własny tytuł nadany im przez samego prymasa, mianowicie: „Kalendarzyk łaski” . Wartość poznawcza zapisków prymasa z okresu jego uwięzienia jest trudna do przecenienia. W niniejszym artykule chcemy się przede wszystkim skupić na tym, co one mówią o jego życiu wewnętrznym, o jego duchowych przeżyciach . Odwołamy się bezpośrednio do wybranych fragmentów, które Prymas Tysiąclecia zapisał w klasztorze w Rywałdzie, czyli w pierwszym miejscu jego uwięzienia. Ponieważ mówią nam one wiele o życiu wewnętrznym prymasa, dlatego nie mam wątpliwości, że są ważną odsłoną jego duchowości oraz uchylają pewnego rąbka tajemnicy drogi do świętości. Nie mamy bowiem wątpliwości, że przeżyty czas uwięzienia odcisnął swój ślad na całym dalszym życiu prymasa Stefana Wyszyńskiego, czyli na jego kroczeniu ku świętości od końca października 1956 r. do śmierci, która miała miejsce 28 maja 1981 r. Na co zwrócił uwagę prymas w swoich duchowych notatkach? Co było przedmiotem jego rozważań, impulsów, strapień i pocieszeń duchowych? Do jakich wspomnień odwoływał się podczas tych kilkunastu dni przeżytych w samotności, wypełnionych wewnętrznymi zmaganiami? Może na część z tych pytań uda nam się odpowiedzieć